നാം
അകംപുറം മറിച്ചിട്ട
തീക്ഷ്ണമായ
രണ്ടു നെടുവീർപ്പുകൾ 

ത്രിമാന തലത്തിൽ
പടരാൻ കൊതിക്കുന്ന
ജലരേഖകൾ

ഇരു  ധ്രുവങ്ങളിൽ
ഇരുന്നു വിലപിക്കുന്ന
വിഷാദത്തിന്റെ
ഒറ്റമൈനകൾ 

കർക്കിടകക്കാറ്റു
ചുംബിക്കുന്ന
കൂരിരുട്ടിന്റെ നിഴലുകൾ 

ഇപ്പോൾ നാം രണ്ടു പൂക്കൾ
പണ്ടേ വിരിഞ്ഞു
വാടിത്തളർന്നു പോയ
രണ്ടു ചമ്പകപ്പൂക്കൾ.!

അനുരാഗമൃത്യു

അനുരാഗമൃത്യു
+++++++++++++
ജരാനരകളില്ലാത്ത  
കമിതാവാണ്‌ മരണം
അനന്തകോടി യുഗങ്ങളായി
ആത്മാക്കളിലൂടെ
അന്യുസ്യൂതമൊഴുകുന്ന
അനുരാഗ ജലധാര

കൂടുവിട്ടു കൂടുമാറി
പരകായ പ്രവേശം തേടുന്ന
അത്ഭുത പ്രണയത്തിന്റെ
ആത്മതേജസ്സ്‌

മരണമേ,
ഏതു നിഗൂഢ താഴ്‍വ്വരയിലാണ്
നീ നിന്റെ
പ്രണയമൊളിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് .?
ഭൂമിയും, സ്വർഗ്ഗവും
ചുംബിച്ചു പുൽകുന്ന
ഏതു പുൽമേട്ടിലാണ്
നിന്റെയീ കൊട്ടാരം..?

അഗാധ സ്നേഹത്തിന്റെ
ആത്മക്കമ്പളം
നീ കമിതാക്കളെ പുതക്കുമ്പോൾ
പടച്ചുവെച്ച സ്വപ്നമേടകൾ
ചില്ലുപാത്രം പോലെ വീണുടയുന്നു.!